diumenge, 17 de setembre del 2017

14è Diumenge després de la Trinitat



                                    Cantata BWV 17
          Wer Dank opfert, der preiset mich
         Qui em dóna gratitud, em glorifica

3 – Ària [Soprano]
    Violi I/II – Continuo

Herr, deine Güte reicht, so weit der Himmel ist,
Senyor, la teva bondat és gran com el firmament,
Und deine Wahrheit langt, so weit die Wolken gehen.
i la teva veritat arriba tan lluny com els núvols s’en van.
Wüßt ich gleich sonsten nicht, wie herrlich groß du bist,
Si no m`hagués adonat mai, com de gran i magnífic ets,
So könnt ich es gar leicht aus deinen Werken sehen.
no podria veure tan fàcilment tot el que tu has creat.
Wie sollt man dich mit Dank davor nicht stetig preisen?
Com, doncs, no hem de donar-te gràcies per tot això?
Da du uns willt den Weg des Heils hingegen weisen.
Si, a escanvi, vols mostrar-nos el camí de la salvació.