dissabte, 31 de març del 2012

LES CANTATES PROFANES

4 d’abril de 2012

BWV 211 – Schweigt stille, plaudert nicht

(Kaffe-Kantate)

Silenci, prou xerrameca.

Cantata del Cafè (IV)


9. Recitatiu (Tenor)

Narrador

Nun geht und sucht der alte Schlendrian,

El vell Sever marxa corrents

Wie er vor seine Tochter Liesgen

a veure si en un moment

Bald einen Mann verschaffen kann;

troba per la Isabeló un galindoi;

Doch, Liesgen streuet heimlich aus:

Mes, la noia en secret va dient:

Kein Freier komm mir in das Haus,

no entrarà a casa cap noi

Er hab es mir denn selbst versprochen

que no accepti el compromís

Und rück es auch der Ehestiftung ein,

i a l’acta d’enllaç doni fe

Daß mir erlaubet möge sein,

que ell em donarà el permís

Den Coffee, wenn ich will, zu kochen.

de fer-me quan vulgui un cafè.



10. Cor (S, T, B)

Narrador, Don Sever i Isabeló

Die Katze läßt das Mausen nicht,

El gat sense ratolins no pot viure,

Die Jungfern bleiben Coffeeschwestern.

la que és fadrina el cafè l’engresca.

Die Mutter liebt den Coffeebrauch,

la que és mare amb el cafè fa festa,

Die Großmama trank solchen auch,

en beuen cada dia les que són padrines

Wer will nun auf die Töchter lästern!

doncs, perquè no en deixeu beure a les filles?

Traducció: Antoni Sàbat i Aguilera