4 d’abril de 2012
BWV 211 – Schweigt stille, plaudert nicht
(Kaffe-Kantate)
Silenci, prou xerrameca.
Cantata del Cafè (IV)
9. Recitatiu (Tenor)
Narrador
Nun geht und sucht der alte Schlendrian,
El vell Sever marxa corrents
Wie er vor seine Tochter Liesgen
a veure si en un moment
Bald einen Mann verschaffen kann;
troba per la Isabeló un galindoi;
Doch, Liesgen streuet heimlich aus:
Mes, la noia en secret va dient:
Kein Freier komm mir in das Haus,
no entrarà a casa cap noi
Er hab es mir denn selbst versprochen
que no accepti el compromís
Und rück es auch der Ehestiftung ein,
i a l’acta d’enllaç doni fe
Daß mir erlaubet möge sein,
que ell em donarà el permís
Den Coffee, wenn ich will, zu kochen.
de fer-me quan vulgui un cafè.
10. Cor (S, T, B)
Narrador, Don Sever i Isabeló
Die Katze läßt das Mausen nicht,
El gat sense ratolins no pot viure,
Die Jungfern bleiben Coffeeschwestern.
la que és fadrina el cafè l’engresca.
Die Mutter liebt den Coffeebrauch,
la que és mare amb el cafè fa festa,
Die Großmama trank solchen auch,
en beuen cada dia les que són padrines
Wer will nun auf die Töchter lästern!
doncs, perquè no en deixeu beure a les filles?
Traducció: Antoni Sàbat i Aguilera
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada