Cantata BWV 65
5. Recitatiu ( Tenor)
Violoncel, contrabaix, clavicembal
Verschmähe nicht,
Du, meiner Seele Licht,
Mein Herz, das ich in Demut zu dir bringe;
Es schließt ja solche Dinge
In sich zugleich mit ein, die deines Geistes
Früchte sein.
Des Glaubens Gold,
der Weihrauch des Gebets,
die Myrrhen der Geduld sind meine Gaben,
die sollst du, Jesu, für und für
Zum Eigentum und zum Geschenke haben.
Gib aber dich auch selber mir,
so machst du
Denn, hab ich dich, so muß des größten
Reichtums Überfluß mir dermaleinst
im Himmel werden.
O,llum de l’ànima meva,
No rebutgis no, el meu cor,
Car, si humil, te’n faig l’entrega
Enclou en el més pregon
Com el fruit de la verema,
Del teu Esperit, els dons:
L’or preciós de la fe intensa,
L’encens, hàlit d’oració,
I la mirra, agre sofrença,
Que te’ls lliuro en oblació.
Accepta’ls, Jesús, per sempre,
Són ben teus, pren-los, Senyor.
Si tu et dons a mi, a la inversa,
Seré el més feliç del món;
Hauré el Cel, a la bestreta,
Serà aquest mon gran tresor.
Traducció d’Antoni Sàbat i Aguilera
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada